IrCtAlK ΚΑΤΙ ΔΥΝΑΜΙΚΟ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Munich

Πήγαινε κάτω

Munich Empty Munich

Δημοσίευση από Cater Σαβ 3 Ιουν - 15:51

Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972, οχτώ μέλη της παλαιστινιακής τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης», εκμεταλλεύονται τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας και εισβάλουν στις αθλητικές εγκαταστάσεις, σκοτώνοντας δύο Ισραηλίτες και κρατώντας αιχμαλώτους άλλους εννιά. Με την παρέμβαση της γερμανικής αστυνομίας, η επιχείρηση καταλήγει σε λουτρό αίματος. Η πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ, διατάσσει αντίποινα, και με τον κωδικό «Οργή του Θεού» πέντε πράκτορες της Μοσάντ, με αρχηγό τον Άβνερ (Έρικ Μπάνα) αναλαμβάνουν την εκτέλεση των κεφαλών της σφαγής του Μονάχου.

Και ο Σπίλμπεργκ γυρίζει ένα έργο τόσο λυρικό και τόσο διφορούμενο, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να λέει όχι στο Ισραήλ κάνοντας τους θεατές να απορούν τι απέγινε η σιωνιστική του αγάπη. Σαν να γύρισε αυτή την ταινία προσπαθώντας να δώσει ζωή ξανά στον Γκάντι και τον Χριστό, αποκηρύσσοντας το λουτρό αίματος που ες αεί δικαιολογεί την ύπαρξή του στην υπεράσπιση γης και πατρίδας. Ποιος δεν θέλει το σπίτι του; Τι χωρίζει τους Παλαιστίνιους από τους Ισραηλίτες; Ποιος είναι ο θύτης; Ποιος το θύμα; Ποιος ο παραλήπτης του μηνύματος αυτής της ταινίας; Το φινάλε της ταινίας πάντως απαντάει σε πολλά από τα ερωτήματα.

Το έργο κόστισε πάνω από 90 εκατομμύρια δολάρια, έχει θαυμάσιο καστ και όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα αριστούργημα. Και φυσικά έχει και πολλή βία. Βασίζεται στο βιβλίο του Τζωρζ Τζόνας «Εκδίκηση» και το σενάριο το έγραψαν ο Τόνυ Κούσνερ και ο Έρικ Ροθ. Ήδη ένα καινούργιο βιβλίο του Άρον Κλάιν γύρω από το ίδιο θέμα βάζει διάφορα ιστορικά γεγονότα σε διαφορετική βάση από εκείνη που του δίνουν οι συντελεστές του έργου. Εξάλλου, πολλά ιστορικά δεδομένα, λογικά παραμένουν εφτασφράγιστα μυστικά των μυστικών υπηρεσιών διαφόρων χωρών. Στον πυρήνα του έργου, το οποίο ανακατεύει το πραγματικό με τη μυθοπλασία, ξεκαθαρίζοντας όμως από την αρχή πως είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα του Μονάχου, βρίσκεται η αραβοϊσραηλινή διένεξη, μέχρι και ο πόλεμος του Ιράκ, σε συνδυασμό με την πολιτική του Προέδρου Μπους. Προσωποποιούνται όμως καταστάσεις που στην ουσία αφορούν την ιστορική, πολιτισμική, και θρησκευτική διαδρομή εθνών.

Το «Μόναχο», δεν είναι μια απλή ταινία. Τα νοήματα είναι πολλά και διφορούμενα. Η ίδια η Μοσάντ πάντως φρόντισε πολύ νωρίς να ταχθεί κατά του σκηνοθέτη δηλώνοντας κατ’ αρχάς το… αυτονόητο. Κανένας πράκτορας ουδέποτε θα μπει στη διαδικασία να αισθανθεί την παραμικρή τύψη για την απονομή της δικαιοσύνης για την οποία μάχεται με την ψυχή του. Οπότε θεωρεί πως ο Σπίλμπεργκ έχει κάποιου είδους περίεργη σκοπιμότητα και σίγουρα τρομερή φαντασία. Ωστόσο και οι Άραβες φρόντισαν να δηλώσουν την αντίθεσή τους στο ιδεολογικό περιεχόμενο της ταινίας καθώς και στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται. Καμία από τις δύο πλευρές δεν έμειναν ικανοποιημένες. Και δεν πρέπει να είναι και οι μόνες. Όλοι και όλα περνάνε από κόσκινο. Αμερικανοί και CIA, οι Γάλλοι με τη διπλή τους ιδιότητα και το παγκόσμιο «δούλεμά» τους, η εξουσία της Μοσάντ και της PLO, ενώ την ίδια στιγμή έντεχνα φωτογραφίζονται όλα τα κρησφύγετα των τρομοκρατών σε διεθνές επίπεδο. Όχι, η Αθήνα φυσικά και δεν γλιτώνει... Ποιος γλιτώνει; Ο αφανής ήρωας, το νέο παιδί που ανεξαρτήτως σε ποια πλευρά ανήκει, μάχεται για την πατρίδα του. Είτε είναι Εβραίος είτε Άραβας σκοτώνει και σκοτώνεται στο όνομα του σπιτικού του.

Και όταν όλα αυτά προβάλλονται με μια εξαιρετική φωτογραφία, ένα φανταστικό μοντάζ και την πάντα υποβλητική μουσική του Γουίλιαμς δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. Και χρησιμοποιεί και κάτι καινούριο για τα δικά του δεδομένα ο Σπίλμπεργκ. Το σεξ. Προσέξτε σε ποιες στιγμές επιλέγει να δείξει τη σεξουαλική πράξη, εμπλέκοντάς την με ιδιαίτερη ευφυΐα στην ιστορία του ήρωά του, ακριβώς για να δείξει την αλλοίωση της ψυχοσύνθεσης που κάθε στρατιώτης υφίσταται όταν μπλέκεται σε ένα πόλεμο νεύρων και παραλόγου. Ο Σπίλμπεργκ πραγματικά κεντάει πάνω στην ανθρώπινη ευαισθησία, απογυμνώνει το θεατή και μάλιστα, χρησιμοποιώντας ένα θέμα πάντα επίκαιρο και με διεθνές ενδιαφέρον που τα μεγάλα συμφέροντα θα αφήνουν επιμελώς άλυτο στον αιώνα των αιώνων. Μοιάζει να την έφερε για τα καλά σε όλους.

Εκτός από το να μας προσφέρει ένα πολύ καλό έργο από καλλιτεχνικής πλευράς, ο Σπίλμπεργκ, μας υποχρεώνει να πάρουμε θέση απέναντι στην αλήθεια, την ιστορία, τη δικαιοσύνη. Μας καλεί να επιλέξουμε με ποια πλευρά της ιστορίας είμαστε. Αν είμαστε με εκείνη που διαλέγει τον αναβρασμό της ψυχής και το βίαιο ξέσπασμά της ή διαλέγουμε να ονομάσουμε σπίτι μας μια οποιαδήποτε γωνιά της γης που δεν έχει τις ρίζες μας, υπόσχεται όμως ειρήνη για το μέλλον των παιδιών μας. Μην περιμένετε να δείτε από καμία επίσημη πλευρά τι από όλα όσα δείχνει η ταινία ισχύει τελικώς. Το μόνο σίγουρο είναι το αδιέξοδο που γεννά η βία στη βία και πως «οι μεγάλοι» αυτού του κόσμου έχουν κάθε συμφέρον να μην το σταματάνε. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε ότι ο βασικός εχθρός είναι η αδιαλλαξία, και χαρακτηρίζει το έργο «προσευχή στην ειρήνη». Και μόνο για αυτό, αξίζει κάθε Όσκαρ και τη θέαση σε μια μεγάλη σκοτεινή αίθουσα.
Cater
Cater
Site Moderator

Άντρας
Αριθμός μηνυμάτων : 171
Ηλικία : 37
Πόλη : Θεσσαλονίκη
Χώρα : Ελλάδα
Επάγγελμα : Φοιτητής
Registration date : 08/01/2006

https://irctalk.forumgreek.com/

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης